Historia obecnej świątyni sięga roku 1591, kiedy to pochodzący z Małogoszcza ks. Jakub Bieda Chrostkowic przybył do swojego rodzinnego miasta i jako przełożony mansjonarzy (zespołu duszpasterzy działającym przy świątyni) podjął decyzję o budowie kościoła „z kamienia i cegły”.

W 1593 roku zostało ukończone prezbiterium, a dwa lata później powstała zasadnicza bryła świątyni – nawa i boczne kaplice. Co ciekawe wszystkie te prace odbywały się przy wielkim zaangażowaniu całej okolicznej społeczności, której nie tylko przewodził ks. Jakub, ale także „sam robił z rzemieślnikami”.

Dołożono wszelkich starań, by świątynia stanowiła nie tylko przykład sakralnego piękna, ale także była miejscem służącym modlitwie i oddawaniu czci Bogu. Kościół jest zorientowany, czyli zbudowany na linii wschód – zachód.

Sklepienie prezbiterium jest kolebkowo-krzyżowe, trójprzęsłowe, zaś sklepienie nawy podobnie, z tą jednak różnicą, iż jest dwuprzęsłowe. Boczne kaplice stanowią coś na kształt transeptu – nawy poprzecznej i są nakryte kopułami. Dach kościoła zaś pokrywa blacha miedziana.

Ze starego drewnianego kościoła przeniesiono do ołtarza głównego figurę Jezusa Ukrzyżowanego, która cieszyła się szczególnym kultem jako „łaskami słynąca”. Konsekracji kościoła pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i ołtarzy dokonał 15 października 1959 roku biskup Piotr Tylicki – dawny proboszcz. Wieżę boczną i czterokondygnacyjną dobudowano w 1624 roku.

W lata 1796-1800 świątynia została odnowiona i przebudowana a w 1894 roku dobudowano zachodnią kruchtę.

Wewnątrz kościoła znajduje się ołtarz główny późnorenesansowy z XVII wieku z bogatą dekoracją snycerską. W jego centrum znajduje się barokowy krucyfiks, zaś po bokach rzeźby Matki Bożej i św. Małgorzaty, a powyżej św. Stanisława i św. Wojciecha. Znaleźć tam można także emblematy Męki Pańskiej. Na tzw. Uszakach umieszczono w formie medalionów malowidła św. Piotra i Pawła. Przy tabernakulum natomiast umieszczono rzeźbione postaci klęczących aniołów w stylu późnego baroku.

W świątyni znajdują się także późnorenesansowe boczne ołtarze – po lewej stronie z obrazem św. Mikołaja, biskupa i wizerunkami świętej Katarzyny i świętej Barbary po obu stronach. Na szczycie umieszczono krzyż, a pod nim w owalnym kartuszu znajduje się nowszy obraz – św. Józefa z Dzieciątkiem. Po prawej stronie znajduje się ołtarz z obrazem św. Jakuba Apostoła. Po obu stronach obrazu zobaczyć można nisze, a w nich postacie świętych: św. Szczepana i niezidentyfikowanego kapłana z księgą.

W kaplicach bocznych znaleźć można ołtarze. W pierwszej z nich znajduje się ołtarz Matki Bożej Różańcowej z obrazem z XVII wieku, a przemalowanym 1882 roku przez Adama Koszczaka. Po bokach w niszach umieszczono rzeźby św. Kazimierza i św. Stanisława Kostki. Na szczycie dostrzec można obraz Matki Bożej Niepokalanie Poczętej.  W drugiej kaplicy znajdziemy Ołtarz św. Anny z Maryją i Jezusem, a po bokach umieszczono obrazy św. Józefa i św. Joachima.

Wartym odnotowania jest także drewniany chór muzyczny z neobarokowym prospektem organowym, wykonanym w 1892 roku. W świątyni dojrzymy również ambonę pochodzącą z ok. 1750 roku z postaciami czterech ewangelistów. Na baldachimie ambony widać dodaną później postać Chrystusa Zmartwychwstałego.

Bliżej ołtarza głównego znajduje się marmurowa chrzcielnica z 1610 roku z herbem Małogoszcza oraz metalową pokrywą, pokrytą łuską.

Obecna polichromia kościoła pochodzi z końca XIX wieku. Stanowi ona dzieło jednorodne i przemyślane. Zawiera malowidła ścienne, przedstawiające sceny z Ewangelii, postaci świętych i inne elementy. Całość wykonana jest w kolorach pastelowych, stonowanych.