Róża różańcowa — co to jest?

Róża różańcowa to wspólnota składająca się z osób, z których każda codziennie odmawia jedną dziesiątkę Różańca Świętego w wyznaczonej intencji rozważając wybraną tajemnicę. Dzięki temu codziennie odmawiany jest cały Różaniec. Patronami poszczególnych Róż są: święta Jadwiga, święta Bernadeta, święta Magdalena, święta Katarzyna oraz święta Teresa. Na początku każdego miesiąca zmienia się tajemnica, zgodnie z ustalonym porządkiem: Radosne, Światła, Bolesne i Chwalebne, które odpowiadają kluczowym wydarzeniom z życia Jezusa Chrystusa. Ważną rolę w róży różańcowej pełni animator, który wybiera patrona dla wspólnoty i przypomina o comiesięcznej zmianie tajemnic. Każdy członek róży może uzyskać odpust zupełny, pod warunkiem, że odmówi swoją dziesiątkę różańca danego dnia oraz pozostaje w stanie łaski uświęcającej, co wiąże się z regularną spowiedzią i brakiem przywiązania do grzechu ciężkiego.

Praktyki Żywego Różańca

W wielu objawieniach Matka Boża wskazywała modlitwę różańcową jako szczególnie ważną dla ludzkości. Podczas objawienia w Lourdes w 1858 roku nosiła na ramieniu długi sznur różańca. W 1877 roku w Gietrzwałdzie, w 1917 roku w Fatimie oraz w ostatnich latach w Medjugorje, Matka Boża zachęcała wiernych do codziennego odmawiania różańca.
Duchowy program Żywego Różańca obejmuje:
– wspieranie misji Kościoła,
– troskę o wierność nauczaniu Kościoła,
– wypraszanie Bożego miłosierdzia przez wstawiennictwo Matki Bożej,
– propagowanie modlitwy różańcowej,
– dbałość o wzrost wiary w sercach ludzi.

Historia Żywego Różańca jest ściśle związana z rozwojem modlitwy różańcowej w Kościele. Oto najważniejsze wydarzenia:

1. Początki Różańca:
   • Uważa się, że ojcem Różańca św. jest św. Dominik, który żył w XII i XIII wieku i odegrał kluczową rolę w rozpowszechnianiu tej modlitwy.
   • Nazwa „różaniec” pochodzi z czasów średniowiecza, kiedy porównywano odmawianie tej modlitwy do składania Matce Bożej daru róż, stąd modlitwa ta zaczęła być nazywana „wiencem z róż” lub „rosarium”.
2. Rozwój modlitwy różańcowej:
   • Już w XI wieku „Reguła benedyktyńska” nakazywała braciom odmawiać 150 razy „Ojcze nasz”, na wzór 150 psalmów.
   • W XV wieku pojawiła się współczesna wersja modlitwy „Zdrowaś Maryjo”, zatwierdzona przez papieża Piusa V w 1566 roku. Wkrótce po tym modlitwy „Ojcze nasz” i „Zdrowaś Maryjo” stały się podstawą różańca.
3. W XV wieku dominikanin Alanus de la Roche ustalił ostateczny kształt różańca, decydując, że będzie się odmawiać 150 „Zdrowaś Maryjo”, na wzór 150 psalmów.
   Święto Matki Bożej Różańcowej:
   • 7 października 1571 roku miała miejsce bitwa pod Lepanto, w której flota chrześcijańska pokonała flotę turecką. Papież Pius V, uznając, że cudowne ocalenie Europy było zasługą Matki Bożej, ustanowił 7 października świętem Matki Bożej Różańcowej.
   • Papież Klemens XI rozszerzył to święto na cały Kościół.
4. Żywy Różaniec:
   • Żywy Różaniec powstał w 1826 roku z inicjatywy Pauliny Jaricot, a papież Grzegorz XVI zatwierdził go w 1832 roku.
   • W 1885 roku papież Leon XIII polecił odmawiać różaniec przez cały październik i wprowadził wezwanie „Królowo Różańca Świętego, módl się za nami!” do Litanii Loretańskiej.
   • W 1883 roku papież Leon XIII ogłosił encyklikę „Supremi apostolatus officio”, która rozpoczęła serię encyklik na temat różańca.
5. XX wiek i Sobór Watykański II:
   • W okresie przygotowań do Soboru Watykańskiego II papież Jan XXIII zachęcał wiernych do modlitwy różańcowej w intencji sukcesu Soboru, wydając w 1961 roku list apostolski „Il religioso convegno”.
   • Po Soborze Watykańskim II papież Paweł VI potwierdził, że różaniec jest modlitwą ewangeliczną, co zostało zapisane w adhortacji apostolskiej „Marialis cultus” (1974).
6. Rok Różańca Świętego:
   • 16 października 2002 roku papież Jan Paweł II opublikował list apostolski „Rosarium Virginis Mariae”, ogłaszając Rok Różańca Świętego. W tym dokumencie papież dodał tajemnice światła, koncentrujące się na publicznej działalności Jezusa.

Do zadań i obowiązków członków Żywego Różańca należy:

• regularne uczestnictwo w sakramentach Kościoła, w tym częste przystępowanie do spowiedzi i przyjmowanie Komunii Świętej,
• codzienne rozważanie jednej z wyznaczonych tajemnic różańca (jednej dziesiątki). Jeżeli modlitwa ta zostanie pominięta, nie wiąże się to z grzechem ciężkim,
• odważne bronienie swojej wiary,
• rozpowszechnianie czci Najświętszej Maryi Panny poprzez swoje życie oraz działalność apostolską, szczególnie poprzez zachęcanie innych do modlitwy różańcowej,
• uczestniczenie w pogrzebie członka Żywego Różańca należącego do tej samej róży.

Przywileje i odpusty

Każdy z członków Żywego Różańca, na podstawie przywileju udzielonego przez Stolicę Apostolską może zyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami w dniu:

• przyjęcia do Stowarzyszenia Żywego Różańca,
• uroczystości Narodzenia Pańskiego (25 grudnia),
• uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego (Wielkanoc),
• uroczystości Zwiastowania Pańskiego (25 marca, chyba że przeniesione na inny dzień),
• uroczystości Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny (15 sierpnia),
• wspomnienia Najświętszej Maryi Panny Różańcowej (7 października),
• uroczystości Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny (8 grudnia),
• święta Ofiarowania Pańskiego (2 lutego).

„Rozważając bowiem tajemnice różańcowe, patrzymy na misterium życia, męki, śmierci i zmartwychwstania Pana Jezusa oczyma Maryi, przeżywamy je tak, jak Ona w swym matczynym sercu je przeżywała. Odmawiając Różaniec, rozmawiamy z Maryją, powierzamy Jej ufnie wszystkie nasze troski i smutki, radości i nadzieje. Prosimy o to, by pomagała nam podejmować Boże plany i by wypraszała u Syna łaskę potrzebną do wiernego ich wypełniania. Ona – radosna, bolejąca i chwalebna, zawsze u boku Syna – jest równocześnie obecna pośród naszych codziennych spraw” – mówił św. Jan Paweł II.

https://skawa.sdb.org.pl/roze-rozancowe/
https://www.swietywojciech.pl/blog/post/r-e-r-a-cowe-modlitewnik-intencje-zasady
https://wroblik.przemyska.pl/roze-rozancowe/